Zo af en toe vallen momenten op hun plek en sta je ineens samen een bak koffie te drinken met je idool van weleer. Ergens op een druilerige zondagmiddag vond ik op de zolder van mijn ouderlijk huis in een stoffige doos mijn plakboeken terug van Ajax. Het was iets wat gelijk mijn aandacht trok en al bladerend droomde ik weg en ging terug naar de tijd waarin ik Ajax heel anders beleefde als hedendaags.

Foto’s uit Het Parool, een krant uit Amsterdam waar mijn vader trouw een abonnement op had, kwamen weer tevoorschijn. De Meer, het Olympisch Stadion, de 8-2 in de Klassieker. Alles had ik toentertijd verzameld en netjes ingeplakt. Er verschenen ook spelerskaarten voorzien van een handtekening want als klein jochie stuurde je vroeger een brief naar Ajax met de vraag of jouw idool bereid was om zo’n kaart te sturen. Elke dag volgde je de postbode totdat je die envelop met jouw naam erop aantrof en trots als een pauw was.

……