Alles klopt.

De vieze kozijnen. De houten tafels met geborduurde kleedjes. De, door sigarettenrook, vergeelde gordijntjes. Broodjes bal en frikandel van Mien.

De seniele materiaalman met zijn scheve lijnen, en de half zachte wedstrijd ballen.

Mannen van halverwege de 30 schoppen tegen een bal alsof het hun schoonmoeder is en schoppen hun tegenstander alsof het hun ex-schoonmoeder is.

Welkom in de krochten van het amateurvoetbal.

“Johan! Godverdomme, waar is Johan? We hebben maar 10 man!”

“Rick, heb jij godverdomme Johan gezien?”

Johan staat ondertussen op zijn gemak zijn maaginhoud te legen aan de zijkant van het clubhuis.

Geen wonder, het is half 10 zaterdagochtend.

Amateurvoetbal. Het valt niet mee.

Arme Johan staat elke zaterdagochtend met een immense kater op links half. Johan was liever keeper geworden.

Zoals verwacht verloor mijn plaatselijke clubje, diezelfde zaterdagochtend. Zoals alle zaterdagochtenden eigenlijk.

Ik herinner mij de verhalen die mijn moeder mij vertelde over mijn vader, spelend voor diezelfde amateurclub, jaren eerder.

……