'Toen ik na mijn debuut thuiskwam, zat mijn vader huilend op de bank. Hij was zó ontzettend trots', begint El Ghazi het interview. 'Dat was een heel emotioneel moment. Hij omhelsde me en zei snikkend dat al zijn kinderen nu goed terecht waren gekomen. Zijn leven was compleet. Dat raakte me diep. Ik had mijn bijdrage geleverd aan het geluk van mijn ouders en mijn drie oudere zussen. Ik ging op de bank zitten en nam mezelf heilig voor dat ik ze in de toekomst nog véél trotser ga maken. Want dit is nog maar het begin.'

De aanvaller vertelt over zijn erfelijk bepaalde harde schot, over zijn vader z'n werk als gastarbeider en over zijn instelling dat één goede wedstrijd niet genoeg is en dat hij iedere dag beter wil worden. 'We hebben de laatste tijd veel aandacht besteed aan mijn snelheid en kracht, dat zijn belangrijke wapens om een tegenstander te passeren. Nu gaan we mijn baltechniek in de kleine ruimte verder bijslijpen. Zodat ik op steeds meer verschillende manieren gevaarlijk kan zijn.'

……