Ik was er bij. Vanaf Zuid zag ik hoe één van onze supporters, die overigens het begrip supporten niet helemaal helder had zitten, de keeper van AZ bestormde en op één haar miste. De alcoholische litertjes die hij in zijn bloed had zitten deden zijn werk en lieten de 19-jarige Wesley zijn evenwicht verliezen. Hoe kon het ook anders. Eenmaal op de grond liggend zou het hele gebeuren voor Wesley in slow-motion voorbij gaan. De rode waas in de ogen van Esteban, zijn kicksen die met de seconden dichterbij kwamen. Lekker zou het in ieder geval niet voelen. Bas Nijhuis, scheidsrechter van die avond, handelde met de meest voor de hand liggende en tevens juiste beslissing die op dat moment genomen moest worden: een rode kaart. Uiteraard was het Ajax-stadion intens gelukkig met deze beslissing. Tegen tien man en een keeper als Erik Heijblok op doel, begon het er allemaal veel mooier uit te zien, daarbij toegegeven dat er ook een schrijntje leedvermaak aan te pas kwam. Na wat hectiek van onder andere de uitgerukte ME, die met waterkanonnen de plantjes rondom het plein water wilde geven, kwam ik veilig en wel thuis. De beelden spraken voor zich.

……