Cynisme is nog een medicijn dat enigszins pijnverzachtend werkt. © De Brouwer

Stom hè, dat sommige dingen beginnen te wennen. Als een hond die elke week door zijn alcoholische baasje half mank in de goot wordt getrapt, maar toch steeds weer terugkomt naar huis. Zo voel ik mij momenteel als Ajacied.

Eerder - lees: toen ik achttien was - kon ik mij opwinden over het vertoonde spel, werd ik furieus als de spelers niet genoeg inzet toonden. En nu? Gelatenheid. Cynisme is, vooral op Twitter, een van de weinige medicijnen die nog enigszins pijnverzachtend werken.

In een vlaag van verstandsverbijstering hoopte ik in de wedstrijd tegen Celtic op een invalbeurt van Rob Wielaert. U merkt dat het medicijn er voor zorgt dat ik begin te ijlen. En waarom zou je je als supporter nog druk maken? Oké, ik snap de jonge garde wel. Ideaalbeeld, het oude logo, alles weer net als vroeger. Maar haal je daarmee wel de angel uit het probleem?

……