Ik ben zestien jaar en woon vlak naast het trapveldje, waar Frank de Boer dagelijks met zijn grote hond Ronald langs loopt. Met één voet op mijn witte Derbystar zie ik hem vaak in woonkamers loeren, waar op dat moment Eredivisie Live aanstaat, maar Ronald verraadt hem meestal. Blaffend. Ik krijg dan soms zo’n mooie knipoog van Frank en een blik die wil zeggen: “Niet vertellen dat ik het was hè!” Neem dan zelf die voetbalzenders, denk ik telkens, voordat ik me weer realiseer dat Frank bij zijn aanstelling bij Ajax niet het onderste uit de kan haalde, qua salaris. Frank klust niet voor niks bij als transporteur van het meubelbedrijfje van zijn vrouw. En zijn dochter zit op handbal, dat kost ook wat.

……