Traag maar gedwee gaan de luiken weer open. Ik bespeur een alles verwoestende geur die zich in de afgelopen nacht heeft ontwikkeld in mijn snurkruimte. En ik zeg snurkruimte omdat ik, ondanks dat ik wakker ben, dus werkelijk geen idee heb waar ik vannacht mijn kostelijke dronken reet heb neergeflikkerd in huis. Ik kijk wel maar zie nog effe niks op dit moment. Na de toch wat rumoerige / ietwat beschonken nachtelijke thuiskomst, was rationeel nadenken geen optie meer.  Want zelfs de stoppenkast bestempel ik als slaapkamer wanneer de grens van alcoholmisbruik is overschreden. Dat nadenken valt trouwens ook op deze maandagmorgen in de categorie “bizar triest”.Tijd om richting mijn unieke design sofa te strompelen om daar enigzins tot bezinning proberen te komen. Mijn vriend Quasimodo de klokkenluider blijft niet achter in dit verhaal en ontpopt zich wederom als een ware vriend die je geen uitnodiging voor je huwelijksfeestje stuurt. Vol passie,loyaliteit en overtuiging brengt hij het “wakker worden nieuws” richting de buitenwereld via mijn schedel.

……