Het nieuwe jaar is begonnen met enkele slechte nachten, door twee harde knallen om half vier, op Nieuwjaarsochtend. Twee explosies, ergens in onze straat, die zelfs in Afghanistan met bewonderende blik zouden zijn ontvangen. Bermbommen die mijn slaapritme meedogenloos aan flarden scheurden. Als ik de slaap niet kan vatten, helpt bij mij al jaren nog maar één ding: ik dagdroom mezelf in Ajax-tenue, in een kolkende ArenA. Met de bal aan de voet en het shirt in de broek stoom ik dan op richting strafschopgebied. Verdedigers struikelen alle kanten op, wanhopig achteruitlopend. Er is geen houden aan. In mijn dromen is Ajax altijd dominant aanvallend. Het ontspannende beeld laat me dan alsnog met een tevreden glimlach in slaap glijden, vaak al voordat ik mijn gebruikelijke hattrick heb voltooid.Maar zelfs mijn dagdromen werken tegenwoordig niet meer. Als ik zeker lijk te gaan scoren, komt op dat moment een klein kaal mannetje in maatpak van de tribune het veld opgestormd. Met twee gestrekte beentjes onderbreekt hij mijn prachtig opgezette aanval vlak vóór de zestien.

……