‘Negentig minuten lang’, bevalt dochter Emma als strijdliedje het allerbest. © Floris Roos

Ik weet nog zo ontzettend goed dat ik voor het eerst mee mocht naar een Europese wedstrijd van Ajax. Wat vond ik die betonnen bak van het Olympisch Stadion vreselijk indrukwekkend als kind. De tegenstander van toen kan ik me niet meer herinneren. Wel dat we wonnen. Uiteraard.

Als kind let je simpelweg op andere dingen. Ik herinner me vooral de stoet mensen op weg naar het stadion. We liepen ertussen, mijn handje stevig in de grote van mijn vader. Bij het parkeren van de auto zag ik in de verte de lichtmasten al schijnen, ergens aan de andere kant van de A10. De motregen gaf het een haast spookachtige aanblik. Spannend hoor, zo laat nog op straat. Tussen de grote mensen en langsrazende trams vol fans. Dat is wat.

……