Al mijn Ajax uitingen zijn al weg. Mijn rode bodywarmer met logo’s en mijn F-side rug badge is door mijn eerste vriendin al decennia geleden in de Zak van Max gedaan, mijn sjaaltjes hangen in de kelder, en alleen mijn baseballpet hangt nog op mijn werkkamer. Wat nu nog resteert, is een Ajax sticker op de achteruit.

Zondagmiddag dacht ik “ik heb nog ergens een Apple sticker in de auto, zal ik die snel over de Ajax sticker heen plakken”. Mijn vriendin komt uit Utrecht, ze lag werkelijk helemaal dubbel. Ik kwam thuis, en zat beschamend op de bank, vernederd en sprakeloos. Ik durfde eigenlijk niet eens wat te zeggen, wat kon ik zeggen, wat was er ter verdediging te melden… helemaal niets.

Het is prachtig dat het voor Utrecht afgelopen zondag de wedstrijd van het jaar was. Achteraf, is het nu de wedstrijd van de afgelopen 10 jaar geworden. Wij gingen gewoon naar Utrecht toe, gewoon een wedstrijd, 1-4 had ik zelf in gedachten.  Enoh zou die kleine arrogante Sneijder 3 keer een panna geven en Eriksen zou hem met een hak lopje passeren. Dat soort dingen denk je vooraf. Vreemd, nee. Wij zijn Ajax en top, veel beter dan Utrecht.

……