Nadat de ploeg tegen de Cyprioten van Apoel de veruit beste, meest bevlogen wedstrijd van het seizoen had afgeleverd, leek het een koud kunstje om een middelmatig FC Utrecht met barstensvol zelfvertrouwen van de Amsterdamse mat te spelen. Helaas werd het weer een comateus nationaal optreden waarin de gasten nauwelijks onder de indruk raakten van de langdurig regerende landskampioen. De vraag dringt zich op waarom de (terecht) heilig verklaarde Frank de Boer zijn jongens niet weet te inspireren voor de Eredivisie, een competitie die ze met wat meer inspanning en beleving voor een vijfde opeenvolgende keer kunnen winnen.

De lakse houding van ‘Het komt wel goed’ staat in schreeuwend contrast met de zelfverzekerde Mokumse bluf (‘Wij zijn Ajax’) waarin het voetbal ooit overweldigend en onweerstaanbaar was. Tegen Twente, Zwolle en Den Haag, werden door onnodige gelijkspelen zes (6) dure verliespunten geïncasseerd. De winst tegen Utrecht oogt logisch maar vertelt niet het verhaal van de wedstrijd. De drie punten die worden bijgetekend, zullen de evaluatie na afloop helaas niet bepaald op scherp zetten. Het gaat toch goed zo?!

……